The Big Four

Hoi iedereen,

Leuk dat jullie nog steeds mijn blog lezen :)!
En dankjewel voor alle reacties, erg lief.
Ik zal proberen na deze blog vrijdag nog een blog te plaatsen van m'n laatste dagen op het project. Vrijdag 21 maart vlieg ik alweer terug naar Nederland.

Maandag kregen we te horen dat ons tripje van vanavond (Durban by Night) niet door kon gaan, het zou te gevaarlijk zijn in Durban. Het tripje, waarin je de grote tegenstellingen tussen arm en rijk ziet, wordt verzet naar volgende week dinsdag.

Op dinsdag hebben Sharon en ik met de kinderen van de daycare een grote vlieger geknutseld voor een personeelslid dat afscheid neemt. Daarop hebben de kindjes kusjes gegeven met rode schmink op hun mond. Ze vonden het erg leuk om te doen! Verder die middag naar m'n huisje gegaan en drie meiden gedoucht. Ze gaan me steeds beter kennen, leuk om te merken. Ik heb ze gevraagd wat hun lievelingseten is, zodat ik daarop kan trakteren volgende week donderdag, m'n laatste avond. Ze riepen in koor pizza, dus dat gaat het worden ;)

Op woensdag hebben we de vrijwilligers dag gehad. We bezochten met alle vrijwilligers van deze maand de projecten in en om Durban. Erg leuk om te zien! Onze dag startte bij the farm, dit project ligt her verst weg. Het viel meteen op dat dit project primitiever is dan Mother of Peace. De mensen woonden in erg kleine hutjes met velen tegelijk. Er was een moeder thuis met een tweeling van twee maanden. Ze hadden geen kleertjes aan en ook geen eigen bedjes. Omdat de moeder niet heeft verteld dat ze hiv heeft, zijn de kindjes tijdens de bevalling helaas ook besmet. Dit had voorkomen kunnen worden door een keizersnede. Er heerst hier nog zo'n taboe op hiv en aids, ze durven er niet over te praten... Vervolgens hebben we nog een rondleiding gekregen bij de daycare.
Na the farm was palm tree aan de beurt. Ik kreeg er meteen een warm gevoel bij, we werden hartelijk welkom geheten door een Nederlands stel dat ik 2011 hun hart is verloren aan dit mooie project en zij zijn hier definitief komen wonen. Palm tree is een project waar de daycare onderdak biedt aan kinderen van de community maar ook aan hun eigen kinderen. Ross, een vrouw van inmiddels 67 jaar, heeft destijds dit opgestart en heeft zelf 15 kinderen geadopteerd gedurende de jaren. Ook is palm tree een soort adoptie bureau. De kinderen gaan vaak naar ouders in Canada of soms zuid Afrika zelf. Er was een een baby'tje binnen gebracht van twee weken oud, zooo lief! Ik mag hiervan helaas geen foto's plaatsen, omdat van adoptie baby'tjes geen foto's online mogen staan.
Verder is er een arts and craft lokaal waar kinderen met een beperking, welke niet naar school kunnen gaan maar wel goed zijn in werk met hun handen, kunnen werken aan bv armbandjes, olifantjes etc. Ik kon het natuurlijk niet laten om er een te kopen, de kinderen hadden er zo hard aan gewerkt!
Het project sprak me om meerdere redenen aan, het gaf me een huiselijk gevoel, het adoptieproces van dichtbij mee maken, home school voor de kinderen en de arts en craft ruimte waar mensen met een beperking werkten. Kortom: als ik nog een maand was gebleven zou dit een leuk project voor me zijn! Voor nu gaan marissa en ik proberen of we volgende week een dagje mogen meelopen :)
Hierna vertrokken we naar bobbi bear. We werden door Willy de taxi driver al gewaarschuwd dat we een tranentrekkend verhaal zouden horen daar, en niks was minder waar. Het is een project voor misbruikte en verwaarloosde kinderen, het was heel indrukwekkend om te horen wat de kinderen allemaal meegemaakt hebben.
Toen was ons project aan de beurt, Mother of Peace. We hebben alle vrijwilligers een rondleiding gegeven over het terrein hier. Alle kindjes kwamen enthousiast op de hele groep meiden af. Ze dachten even dat ze nieuwe vrijwilligers waren en vroegen daarom meteen: are you coming to my home? Gelukkig herkenden enkele kindjes ons wel. We kregen na onze rondleiding een presentatie over Kanye hospice. Bij dit project zie je pas echt goed de armoede van Zuid Afrika.
Tot slot zijn we bij het nieuwe project van be more gaan kijken, genaamd blue roof. Dit is een hiv en aids kliniek waar mensen onderzocht worden en medicijnen & voorlichting krijgen.
In de avond gaan alle vrijwilligers vaak uit eten na deze dag. Helaas gingen de andere meiden niet mee, maar met z'n vieren hadden we het ook erg gezellig! We zijn naar cubana, een cocktailbar, geweest en hebben daar uiteraard cocktails gedronken en lekker gegeten. Een goede afsluiter van de dag! Omdat we daar even wifi hadden, heb ik enkele foto's kunnen posten bij m'n vorige verslag (genaamd Sawubona) dus mochten jullie nieuwsgierig zijn, take a look :)

Op donderdag hebben we de kinderen van de daycare een goodbye song geleerd voor het personeelslid dat vertrekt aankomende maandag. Het was nog best lastig om een goed liedje te vinden voor peuters. Uiteindelijk hebben we een makkelijk liedje gevonden waarin bye en goodbye een aantal keer worden herhaald ;) we hebben in de middag boodschappen gedaan voor de bbq van vanavond.
Iedere middag brengt Willy de kindjes van de daycare terug naar de community waar ze wonen. Ik en Marissa zijn vandaag met hem mee geweest. Hier wordt je met je neus op de feiten gedrukt dat veel normen en waarden anders zijn dan bij ons. Een kind van drie jaar wordt hier gerust onderaan een berg weggetje afgezet, omdat hij bovenaan de berg woont. Vaak wordt hij dan opgehaald door een ouder broertje of zusje, maar dat was vandaag niet het geval. Zie je het al voor je, in Nederland een kind van drie jaar alleen laten lopen? Veel relatief luxe maar ook hele oude 'huisjes' gezien. Toch maar goed dat die kinderen bij mother of peace naar school kunnen en daar hun maaltijden krijgen.
Donderdagavond met twaalf man gebbqt, alle vrijwilligers en aanhang plus Willy de taxi chauffeur en z'n vrouw. Het was een erg gezellige avond :)

Dit weekend alweer mijn laatste weekend, op safari! Ik werd samen met de andere vrijwilligers om half een opgehaald. Na 3,5 uur rijden kwamen we aan bij het eerste hostel (en geloof me, 3,5 uur rijden duurt dubbel zo lang als je met vier meiden op een drie persoons bankje zit ;) )
Het hostel lag niet in het wildpark maar aan de rand ervan. We sliepen in een slaapzaal met z'n 8 en. Onze gids Cameron heeft erg goed voor ons gezorgd ! Terwijl wij het zwembad in plonsden, bereidde hij het eten voor ons. Hij had heerlijke spaghetti gemaakt. En met een Savannah en hunters gold smaakt dat natuurlijk nog lekkerder :)
Het wildpark hluhluwe gaat om zes uur in de ochtend open, dus de wekker ging bij ons iets voor vijven alweer. Omdat het in de ochtend nog niet zo warm is, zie je dan de meeste dieren, zeker de moeite waard om vroeg op te staan! .
We hadden meteen al aardig wat dieren gespot zoals olifant, neushoorn, buffel, giraf, zebra etc. Kortom, van de big five waren er al drie gezien... Nu alleen het luipaard en de leeuw nog. De moeilijkste.
Na onze intensieve zoektocht en vele foto's verder werden we naar ons kamp gebracht, we sliepen deze avond in een tent in het park zelf. Echt heel gaaf maar ook wel een beetje eng, tussen alle beesten.
Nu hoor ik jullie denken, een tent?!?!
Het was een vrij luxe grote tent met gewone bedden en zelfs elektriciteit tot tien.
S avonds hebben we gebraaid, oftewel een zuid Afrikaanse bbq.
Na het eten kwamen de everzwijnen onze restjes opeten (pumba's).
Maar dat was nog niet alles... Het was inmiddels erg donker geworden en wanneer wij onze lichten uit zouden doen, zouden de hyena's de restjes vlees van de braai komen eten! We hadden te maken met een verlegen meneer hyena dus foto's maken was erg lastig, van de flits schrok hij, toch bleef hij dapper elke keer terugkomen. Om tien uur nog apen gehoord rondom de tent, een erg hard en apart geluid.
Ondanks dat toch wel goed geslapen gelukkig.
De wekker ging zondag weer om vijf. Lastig om op te staan zonder het licht aan te kunnen klikken! Deze dag hadden we tot twaalf uur de tijd om een luipaard en een leeuw te spotten.
Toen we rond negen uur nog steeds niks anders dan gisteren hadden gezien, hadden we al bijna de hoop opgegeven. Totdat Cameron ineens de auto in z'n achteruit zette... En ja hoor, de helft van ons zag inderdaad snel een luipaard achter de bosjes duiken. Gaaf!
We hebben de leeuw helaas niet meer gevonden, maar dat betekent alleen maar een goede reden om nog eens op safari te gaan! Vier van de big five wel gespot!